ေနွာင္းေခာတ္ေႀကးမုံ အပို္င္း ၂ စကားထာ၀ွက္မယ္
ျမန္မာမွဳျမန္မာဟန္ျမန္မာဓေလ့ကေလးမ်ား
ကုိကာလသားတို႔ျမခက္ကိုေငးႀကည့္ေနႀက၏၊ငနွပ္ကျမခက္၏အေျဖကုိ
ိုသိသည္၊
ထုိ႔
ငျပိဳင္းကလက္ကာလုိက္
“ ေအး ဒီလုိ ဘယ္ရမလဲ ရွင္းျပျပီးမွယူရမွာေပါ့ “
“ မင္းသိခ်င္တို္င္းရွင္းျပအုံးမွာလားကြ “
ငေတာက ငျပိဳင္းကုိ၀င္ေဟာင္၏၊
ငျပိဳင္းကမခံခ်င္ေသာမ်က္နွာျဖင့္ ငေတာကိုႀကည့္သည္၊
“ အံမာ အံမာ မင္းေရာသိ လို႔လား “
“ ငါ ဒို႔ သိတာ မသိတာ မင္းနဲ႔မဆို္င္ပါဘူး ငျပိဳင္းရာ မင္းသိခ်င္တို္င္းရွင္း
ျပေနရမွာလား “
“ ကဲ ပါရွင္ ပန္းေပးေတာ့လဲရွင္းျပေပးရတာေပါ့ “
“ ႀကြက္ရဲ႔ရန္သူဆုိတာေႀကာင္ - ျမစ္ကိုဆင္းအပ်င္းထူဆိုတာ
ျမစ္ထဲမွာေလွႀကီးတစင္းနဲ႔
သူကေဒါင္ေဒါင္ ဒိန္းဒိန္းဆူေအာင္လုပ္ျပီး ငါးေတြသူပိုက္
ထဲ၀င္
သူူနဲ႔အတူေမွ်ာထားတဲ့ပိုက္
ျမခက္စကားအဆုံးတြင္ ငေတာနွင့္ငျပိဳင္းတို႔ငုိခ်င္းခ်လုိက္ႀကသည္၊
ငနွပ္ကဒိုးပတ္အက
စကားထား၀ိုင္းကေလးသည္တေျဖးေျဖးနွင့္ျမိဳင္လာသည္၊တေယာက္
နွင့္တေယာက္
“ ကဲ လူျပန္ခဲြမယ္ ငါ နဲ႔ ငနွပ္ နဲ႔ကတဘဘက္ ေကာင္းျမတ္နဲ႔ ငတိုးက
တဘက္ျမခက္
ေနမလားဒီတခါ၀ိုင္းႀကိးေနာ္ “
ငျပဳိင္းက ျမခက္ကို ေမးေနစဥ္ျမခက္သည္ အေတြးနယ္ခဲ်႔ေနသည္၊
ေကာင္းျမတ္
ဆိုလ်ွင္သူအျမဲေမာင္းထုတ္တက္
အျမဲနဘမ္းလုံးခဲ့ရသည္၊အခုသူကလူပ်ိဳေပါက္ျဖစ္လာေတာ့ ရင္အုပ္
က်ယ္က်ယ္ ဗလေကာင္းေကာင္းနွင့္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမာနႀကီးလိမ့္
မလဲဟုေတြး
“ ဟဲ့ ျမခက္ ညီးကိုေမးေနတာ ဘာေငးေနတာလဲ “
“ ရွင္ ဟုတ္ကဲ့ ဟုတ္ကဲ့ ေအာ္ ငနပ္တို႔ဘက္က ပါမယ္ “
ေကာင္းျမတ္ကို ယွဥ္ျပိဳင္ခ်င္တဲ့စိတ္ေႀကာင့္ ငနပ္တို႔ဘက္မွ ၀င္မည္
ဟုေျပာလုိက္သည္၊
စကား၀ိုင္းျပန္စမည္ဆိုသျဖင့္လူေတြသူဘက္ကိုယ့္ဘက္ေနရာယူ
လုိက္သည္
၊မိမိေရွ႔တြင္
တြင္ျပန္စုလုိက္သည္၊
ရမည္ျဖစ္ေသာေႀကာင့္ေကာင္းျမတ္က
ေ၀ွ႔ႀကည့္လုိက္သည္၊
ထုိ႔ေနာက္ျမခက္တို႔ဘက္မွေခါင္းေဆာင္ငနပ္
ထုိ႔ေနာက္မိမိပန္းအပုံထဲမွပန္းတပြင့္ကိုယူ၍ငနပ္တို႔ဘက္မွဘက္ေတာ္
သားမ်ား၏ပန္းပုံေပၚသုိ႔တပြင္စီတင္လုိက္သည္၊ေကာင္းျမတ္ကမိမိတုိ႔သည္
ဧည့္သည္ျဖစ္သျဖင့္အခြင့္အေရးမယူလုိသည့္အတြက္အရင္စမ၀ွက္ဘဲထိုပဲြျဖင့္
အရွံဳးေပးလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္၊
အႀကိတ္အနယ္ပဲြႀကီးပြဲေကာင္းမ်ိဳး၌ျပဳလုပ္တက္ေသာအျပဳအမိ်ဳးျဖစ္သည္၊
ထုိအျပဳအမူကိုႀကည့္
အနယ္စကားစစ္ထုိးေတာ့မည္ဟုအားလုံးကသိ
ပန္းပုံကိုႀကည့္ျပီးမသိသလိုမ်က္လွြာခ်ေနေသာျမခက္ရင္ထဲ၌တဒိ္တ္ဒိတ္ခုန္
ေနသည္၊
မ၀ွက္ဖူးေသး၊သုိ႔ရာတြင္ေဒၚေလး
တက္သင့္သေလာက္လဲတက္ျပီးျဖစ္သည္၊
ႀကည့္ျပီးစကားစ၀ွက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေႀကာင္းေခ်ာင္းတခ်က္
္စႏၵီနတ္
“ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာလြန္ႀကြယ္၀၊သူအိမ္ဟာလာဟင္းလင္းပ၊
သူ႔ေနရာအလြန္ေအးျမ၊
မအုိေတာ့တဲ့အပ်ိဳမ၊သူ႔ကိုလိုလို႔ပိုးပန္းႀက၊
မေလးသိလ်ွင္ေဖၚလိုက္ပ၊လူတို္င္းခ်စ္တဲ့မျိငိမ္းလွ ကဲေဖၚ “
ေကာင္းျမတ္၏မ်က္နွာသည္ေပ်ာ္ရွြင္ျပံဳးတုံ႔မျပံဳးတုံ႔ ၊
ေကင္းျမတ္၏အသံသည္ညဥ့္ယံ
ကလည္းနားဆင္ဆုံးတုံ႔မဆုံးတုံ႔။
၏မ်က္နွာသည္ျမခက္၏မ်က္နွာကို၀ုိင္းႀကည့္ေန
ျမခက္၏စိတ္၌အုိက္စပ္စပ္ျဖစ္လာသည္၊ရင္ညြန္႔နွင့္ဆံစတို႔တြင္
ေခ်ြးဥကေလးမ်ားစုိ႔
မိမိကို၀ုိင္းႀကည့္ေနမည္ဟုသိေနသည္၊ရင္းတြင္း၌
ရုတ္တရက္ညေလးေအးသည္လွုဳတ္လွဳတ္ရွားရွားအသံျပဳလ်က္ျမခက္ကို
ပက္ျဖန္းလုိ္က္သည္၊ျမခက္သည္ရုတ္တရက္အသက္၀င္လာျပီး
ေဒၚေလးနဳကိုသတိရလို္က္
သေယာင္ေယာင္ရွိလာျပီးနွုတ္မွဆိုလုိက္သည္၊
“ ဘုရား တရား သံဃာ ဆရာမိဘ သူရႆတီ မယ္ေဒ၀ီ နွင့္
စႏၵီသခင္နတ္မယ္ရွင္
မယ့္သခင္တို႔ထြက္၀င္ႀကြသြား၊မယ့္လ်ာဖ်ားတြင္
ရပ္နား
သမီးနွင့္မယ္ခ်စ္တုံ႔လွယ္သည္၊မယ္မင္း
မယ္မယ့္သမီးခြင့္ပန္ျပီး၍ေမာင္ႀကီးအမ်ားအေျဖခက္သည့္စကား၀ွက္
ပန္းနွယ္ဖူးလာသမို႔၊ခူးကာျပပါမယ္ နား၀ဆင္ေတာ္မူ “
“ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာလြန္ႀကြယ္၀၊သူအိမ္ဟာလာဟင္းလင္းပ၊
သူ႔ေနရာအလြန္ေအးျမ၊
မအုိေတာ့တဲ့အပ်ိဳမ၊သူ႔ကိုလိုလို႔ပိုးပန္းႀက
သိလုိ႔ေဖၚကာျပ၊သုံးဘုံခ်စ္တဲ့မျိငိမ္းလွ၊နိဗၺန္ဆိုတဲ့အပ်ိဳမ ေမာင္ႀကီး
ျမခက္သည္မိမိအေျဖဆုံးသည္နွင့္ပင့္သက္ရွိဳက္လ်က္ေကာင္းျမတ္
ကိုႀကည့္လိုက္သည္၊
လြဲလိုက္သည္၊ျမခက္၏မ်က္နွာသည္ျပဳံးလာ
္တိတ္ဆိပ္ျခင္းသည္ေက်နပ္မွဳနွင့္တံေတြးမ်ိဳခ်လုိက္ေသာအသံ
ေကာင္းျမတ္သည္ခန္႔ညားေသာအျပံဳးျဖင့္မိမိတုိ႔ေလာင္းေႀကးထပ္ထား
ေသာပန္းပုံႀကီးကို
ေပးလုိက္သည္၊ငနွပ္ကပန္းမ်ားကိုလက္နွွစ္
ျမခက္ကပန္းနွစ္ပြင့္စီကိုယူႈသူရႆတီနွင့္စႏၵီရွင္မအတြက္
မိမိဘက္သားမ်ား၏ေခါင္းတြင္၄င္းမိမိေခါင္းတြင္၄င္း
ကိုယ္တိုင္ပန္ေပး၏၊က်န္ေသာပန္း
ခ်ာရစ္ခုံ၊ရစ္ေတာင္းတို႔တြင္တပြင့္စီတင္လုိ္က္သည္
ပဲြႀကိီးလမ္းႀကီးတခုျဖစ္လာေသာလူလုင္ပ်ိဳေျခာက္ေယာက္နွင့္လုံမငယ္တဦး
တို႔၏ခ်စ္ေရး
ရယ္သံ၊ေစာင္းသံ၊ခ်ိပ္သံ၊လွန္႔သံ၊ခြါ
္ေသာညတြင္တုိးတိုးတိတ္တိတ္ေပၚေနရာမွတခါတခါ
ေကာင္းျမတ္သည္အသံႀသႀသႀကီးနွင့္ႀကီးေကာင္၀င္လာသည့္အခ်ိန္မွစ၍ႏြား
သုိးေပါက္
ေပါက္တက္ကရေတြေျပာခဲ့
ကပ္ကပ္ေပါင္းထားေသာေႀကာင့္ေပါက္ေပါက္ရွာ
ဘူးခဲ့သူျဖစ္သည္၊ျခံဳ၍ဆိုရေသာ္ေကာင္းျမတ္သည္မိန္းမတို႔ႀကိုက္တက္
သည့္ကာလသားကာလသားေပါက္ကေလးျဖစ္ေနသည္၊
မေန႔တေန႔ကအပ်ိဳျဖစ္လာေသာျမခက္
နွယ္ပစ္လုိ္က္မည္ဟုသေဘာထားေသာ္လည္းလက္ေတြ႔
ျမခက္ကလဲေခသူမဟုတ္ေဒၚေလးနဳ၏လက္ထပ္သင္ေပးထားပညာမ်ားက
ျမခက္ကိုယွဥ္ဘုိ႔ေတာ္ရုံတန္ရုံယွဥ္ဘုိ႔မလြယ္ ၊
ျမခက္တို႔ဘက္မွ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူငနွပ္သည္ေခသူမဟုတ္စကား၀ိုင္း
တခုနွစ္ခုတြင္ပါ
သူျဖစ္သည္၊အေမွာင္၌ေပ်ာက္ေန
ျမခက္သည္ေဒၚေလးနဳသင္ေပးထားေသာလကၤမ်ားကို၇ြက္
ကလသားလူပ်ိဳေပါက္ႀကီးတို႔တအ့့ံတႀသေငး၍နားေထာင္ႀကရ၏၊
ခ်ည္ေသး၍ခ်ာမလည္သလိုပါဘဲ၊ သုိ႔ေပမဲ့ေမာင္ႀကီးတို႔ကဘိတ္ေခၚႀကေတာ့က်မ
အဘုိ႔
၀ံ့ရဲရဲနွင့္ရုိင္းရာမက်
တို႔မႀကင္နာ၍ဗုိင္းနာမျဖစ္လ်ွင္လဲ၊ျဖစ္
ဟု၍ေအာက္ပင့္စကားလကၤာသြားကေလးေတြရြက္ျပီးမွတကယ့္ခဲရာခဲဆစ
္စကားအ
စကား၀ိုင္း၏အေျခအေနသည္ ငနွပ္တို႔ဘက္အေရးသာသလိုရွိေန၏၊ဘယ္အခ်ိန္က
ဘယ္
အလူးအလဲ
္ျပီျဖစ္ေသာေႀကာင့္တခ်ိဳ႔အိမ္
ေသာေႀကာင့္ႀကက္ေတာင္ပံတျဖတ္ျဖတ္
ေကာင္းျမတ္ရာ မုိးသာထိန္ထိန္လင္းမပ မင္းတို႔ဖြတ္ေခ်းေတြ ငရုိ႔ကိုျပိဳင္လုိ႔နုိ္င္ရုိးလား ၊
ငနွပ္က မခံခ်င္ေအာင္စလုိက္သျဖင့္ ေကာင္းျမတ္က မနို္င္လွွွ်င္ နို္င္ရာနွင့္ညစ္ေတာ့မည္
ဟုစိတ္ကူးလုိက္၏ ။ ျမခက္မေဖၚနုိင္မည့္စကားကိုေရြး၍ေနာက္ဆုံးပိတ္အေနနွင့္၀ွက္မည္
ဟုဆို၍
“ ကဲ မနက္ျဖန္ငါလဲ မွင္ေႀကာင္ထိုးရမွာဆုိေတာ့ ဒီပန္းေတြအကုန္ပုံႀသျပိးေလာင္းလုိက္
မယ္ - ေနာက္ဆုံး၀ွက္ျခင္းဘဲ မင္းတို႔ထဲက ျမခက္ဘဲေဖၚရမယ္ -
“ ေျမနွင့္ရန္ဘက္ ခတ္လက္ညိဳေမွာင္ ေနမေလာင္သည့္ အေမွာင္ပုန္းခုိပန္းနီညုိ ၊
မပြင့္လုိ
ေမာင္ႀကီးေပးခ်င္ ခ်င့္ တဲ “့
ျမခက္ရွက္၏မ်က္နွာ၌ရွက္ေသြးျဖာသြား၏၊ေကာင္းျမတ္ကိုမ်က္ေစာင္းတခ်က္ထိုး
လုိက္၏၊
ေကင္းျမတ္က စုိးမိုးေသာမ်က္လုံမ်ားျဖင့္ျမခက္ကုိျပန္ႀကည့္ေနရာျမခက္သည္အေန
ရခက္ျပီးရင္ထဲ
ဘယ္သူမွမေျဖနုိင္ႀက။သုိ႔
ျမခက္ေျဖနို္င္မည္ဟုသိေန၏၊
“ ေျဖလုိက္ေလဟာ နင္သိတယ္ မွဳတ္လား “
ငနွပ္က ျမခက္ကို ေျမွာက္ေပးလုိက္သည္ ၊ ေကင္းျမတ္က ျမခက္ကုိေစ့ေစ့ႀကည့္ျပိး
“ ေျဖေလ ေျဖနိုင္ရင္ေျဖေပါ့ ေျဖနုိင္ရင္ ေဟာဒီပန္းေတြအကုန္ယူ ငါ့စကားထဲမွာ
တခြန္းထဲပါ
ျမခက္က ကသနပ္ခါးေတာင္းထဲမွ သနပ္ခါးတတုံးယူျပီး ေကာင္းျမတ္ကိုေပါက္
လုိက္၏၊
ေကာင္းျမတ္က လက္ျဖင့္ဘမ္းယူျပီး ျပံဳးေန၏ ။
“ေဖၚေန ေသေသခ်ာခ်ာေဖၚ ငျပိဳင္းတုိ႔ စံတုတ္ႀကီးတို႔သိေအာင္ေဖၚရမယ္
မေျဖနို္င္ရင္ေတာ့
“ နို္င္လိမ့္မယ္ အားႀကီး နို္င္မယ္ က်ဳပ္ေဖၚမယ္ ေသခ်ာနားေထာင္ -
နီညိဳေရာင္သမ္း ေနမလွမ္းတဲ့ နတ္ပန္းဆန္ကုိ မပန္၀့့ံလုိ အေမဆုိလိမ့္ နတ္အုိရဲက
ဖ်ဥ္းစဲြေအာင္ဖမ္း
ရွြင္လုိျမဴးလုိကစားလုိ၍ ေပးလုိခဲ့
ပန္ပါေစလားေတာ့ ကဲ “
ျမခက္က ေတာက္ပေသာမ်က္လုံး အျပံဳးပါေသာမ်က္ေစာင့္ျဖင့္ ေကာင္းျမတ္ကို
မခ်ုိခ်ဥ္
လ်က္ရွိေနျပီး ၊ျမခက္၏
မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္၊အေျဖတုိင္ရုိက္မေဖၚ
ေကာင္းျမတ္က
“ ကဲမယ္မင္းႀကီးမ ေလး ခင္ဗ်ားကိုက်ဳပ္အရွံဳးေပးတယ္ကဲယူေတာ္မူ “
ဆုိျပီးပန္ေတြကို အကုန္လုံးထိုးေပးလုိက္သည္ ၊ ျမခက္က ဂုဏ္ယူ၀င့္ႀကြား
သည့္အျပံဳးေလးျပံဳးျပ၏
“ ေဟ ့ေနအုံးက အစက အားလုံးသိေအာင္ရွင္းျပရမယ္လို႔ေျပာထားတာ
အခုဒို႔မွ မသိေသး
ငျပိဳင္းကပူညံပူညံလုပ္ရင္း ပန္းေတြကိုဆဲြထားလုိက္သည္၊ငနွပ္က
ျမက္ခက္ကိုတိုးတိုးေလး
ဟုဆို၍ ေကာငး္ျမတ္ကိုေမးထုိးျပ၏၊
ေကာင္းျမတ္က မိမိေျဖကိုတိုးတိုးေလးကပ္ျပီးေျပာျပ၏၊
“ ေဟ့ ေကာင္းျမတ္မင္းသစၥာမေဖါက္နဲ႔ကြမင္းကိုယ့္ခ်င္းခ်င္းေတာ့
မေျပာဘဲနဲ႔ “
ငျပိဳင္းကတြန္းလားဆဲြလားလုပ္ေနသည္။ ငနွပ္က ေကာင္းျမတ္ေျပာတဲ့
အေျဖကိုေဘာေပါက္သြား
“ ႀသ အဲ ဒါကိုး “ ဟုေအာ္လုိက္သည္၊ ငျပိဳင္းကေရွ႔မွ ပန္းပုံႀကိးကို
ဆဲြယူလုိက္ရင္း
‘ မင္းသိခ်င္လား - မင္းသိခ်င္လား အဲဒါမင္းအေဖႀကီးရဲ႔ ဟာကြာ ကဲ ေပး “
ဟုဆိုျပီးပန္းပုံ
“ ေဟး ေဟး မရဘူး ဒုိ႔သိေအာင္ေျပာရမယ္ “
“ ေျပာ ျပီးျပီေလကြာ မင္းအေဖႀကီး ရဲ႔ဟာဆိုမွဘဲ “
ဤတြင္ျမခက္က၀င္၍
“ ေတာ္ဒုိ႔ ေနာ္ ဒါဘဲေနာ္ မိန္းခေလးတေယာက္ရဲ႔အိမ္မွာ သစ္နွစ္ပင္ႀကား
ေပါက္တဲ့၀ါးအဖ်ား
“ အုိ အဲဒါ ဒုိ႔မသိဘူး ဒုိ႔ ကေတာ့ မတတ္တာ အမွန္ဘဲ
ငေတာက ငျပိဳင္း၏ဇာတ္ပုးိကုိလက္၀ါးနွင့္ရုိက္လုိက္ျပီး
“ အမယ္ မင္းက အခုမွရုိးေနလုိက္တာ အေမရုိး အေမရုိးကေလး
မသိရင္မွတ္ထားသစ္နွစ္
မိမစစ္ႀကားေပါက္တဲ့သားစကားခပ္ရုိင္းရုိင္းတဲ့
ငျပိဳင္း၏ေခါင္းမွပန္းကိုျဖဳတ္ယူလုိက္သည္၊ဤသုိ႔ျဖင့္စကား၀ိုင္းအဆုံး
သတ္ခါကာလသား
ႀကေလသည္၊
ကာလသားျိပန္ခ်ိန္ႀကက္သည္ေတာင္တျဖတ္ျဖတ္ခတ္၍တြန္လုိက္သည္ ၊
ဆူေနေသာအိမ္သည္တိတ္ဆိတ္သြားသည္၊ေဆးလိပ္တိုမ်ား၊ေက်ာက္ပ်ဥ္နွင့္
သနပ္ခါးေတာင္း
တုိ႔သည္ျပန္႔က်ဲက်န္ရစ္ခဲ့သည္ ၊
ကာလသားတို႔၏ကိုယ္နံ႔မ်ားပင္က်န္ရစ္ခဲ့သလိုထင္ရ၏၊
မီးအင္ထဲမွမီးေတာက္သည္ေရနံေခ်းနဲ႔ေနသျဖင့္ဖုတ္လုိ္က္ဖုတ္လုိက္ျဖစ္
ေနသည္၊
ျမခက္
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္သိမ္းေန
ျဖစ္ေနျပီးတစုံတခုကိုလြမ္းသလုိလုိခံစားေနရသည္၊
အိမ္
ေလာင္စြာဖုံးလွြမ္းသြားသည္၊
ျမခက္၏စိတ္ထဲ၌အိမ္ေျမွာက္စုတ္ထိုးသံကုိပင္လြမ္းစရာအသံဟုထင္
လုိက္ရသည္၊ပစၥည္းမ်ားသိမ္း
အျပင္သုိ႕ထြက္ျဖစ္ေအာင္ထြက္လုိက္ေသးသည္၊
အရြက္ႀကဲႀကဲဒန္႔ဒလြန္ရြက္မ်ားအႀကားမွ တျခမ္းပဲ့လမင္းႀကီးသည္အစြမ္းကုန္
သာေနေသးသည္၊
ပ်ံထြက္သြားသည္၊ျမခက္သည္အဆုံးမရွိ
လမင္းႀကီးကိုေငးႀကည့္ေနသည္၊
“ ဟဲ့ လုံမ မအိပ္ေသးဘူးလား အိပ္ပါေတာ့ လား “
“ ဟုတ္ ကဲ့ အေမ က်မအိပ္ မလုိ႔ “
တေရးနုိးလာေသာမိခင္ကလွမ္းေအာ္လုိက္သဖျဖင့္ ျမခက္အိပ္ယာထဲ၀င္
လုိက္ရသည္မ်က္လုံးမ်ား
ြြြြဤေဆာင္းပါးသည္ ရန္ကုန္ဘေဆြ ၏ ျမန္မာျပည္သား ၀တၱဳကိုမွိျငမ္းထားပါသည္
ေမာင္သုည
ကုိးကားေသာစာအုပ္မ်ား
၁ ရန္ကုန္ဘေဆြ - ျမန္မာျပည္သား
၂ ႀကည္ေအး - ျမန္မာ့ရုိးရာစကားထာမ်ား
၃ ရခုိင္ရုိးရာစကားထားမ်ား
အပုိင္း ၃ တြင္ ျမန္မာ့ဓေလ့ ေဆးမွင္ေႀကာင္ထုိးျခင္းကို
ဆက္လက္တင္ျပပါမည္
