သႀကၤန္မွာလာတဲ့ဧည့္သည္

သႀကၤန္မွာလာတဲ့ဧည့္သည္  ( ပထမပိုင္း )

ေမာင္သုည

         သႀကၤန္ေနာက္ခံအခ်စ္ဇာတ္လမ္းအခန္းဆက္၀တၱဳရွည္

ဇာတ္၀င္သီခ်င္းမ်ားအားလုံးဂႏၶ၀င္ေတးမ်ားျဖင့္သရုပ္ေဖၚေရးဖဲြ႔ေပးထားပါသည္၊

ဂႏၶ၀င္သီခ်င္းႀကိုက္တဲ့

ေမာင္သုည
 

သႀကၤန္မွာ လာတဲ့ဧၫ့္သၫ္                                   

အခန္း ( ၁ )

                                 

သႀကၤန္အႀကိဳေန႔                                      

         ကန္ေတာ္ႀကီးကန္ပတ္လမ္းေပၚတြင္ အျပာနဳေရာင္စပို႔ရွပ္ နွင့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ

နက္ျပာေရာင္ကို စတို္င္က်က်၀တ္ထားျပိး ဂ်ကင္အက်ီကိုပုခုံးေပၚတင္လ်က္စႏၵာယား

ဆရာ ကိုမိုးေ၀ သီခ်င္းတေအးေအး နွင့္ လမ္းေလ်ာက္လာေနသည္ ၊  

စနၵယားဆရာကိုမိုးေဝ သည္ သႀကၤန္အဖဲြ႔တခုအတြက္သီခ်င္းတုိက္ေပးျပီးအိမ္ သို႔ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေနျခင္းျဖစ္သည္၊ကိုမိုးေ၀သီခ်င္းတုိက္ေပးေနေသာေနရာမွာ

ဦးဖုိးစိန္ လမ္းတြင္ျဖစ္ျပီး မိမိအိမ္မွာ လည္း ဗဟန္းတြင္ျဖစ္ေသာေႀကာင့္လမ္းေပၚမွ

သႀကၤန္ရွဳခင္မ်ားကိုႀကည့္ရန္ေဆးေဆး လမ္းေလ်ာက္ျပန္လာျခင္းျဖစ္သည္ ၊

နတ္ေမာက္လမး္ ဂ်ပန္သံရုံးေရွ႔ အေရာက္တြင္မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ သႀကၤန္မိုးက ရုတ္ တရက္ရြာခ်လုိက္သည္၊  မိုးကပိုသဲလာသည့္အတြက္နီးရာသစ္ပင္တပင္ေအာက္တြင္

၀င္ခုိလုိက္သည္၊ လမ္းေပၚတြင္ လူသြားလူလာနဲ နဲ က်ဲ သြား သည္ ။

         ထုိစဥ္ ေမာ္ေတာ္ကားတစိီး အရွိန္နွင့္ေမာင္းလာေနသည္ ၊ ကားေပၚတြင္ပါလာ  

ေသာ လူငယ္တစုမွာ

”   သႀကၤန္မိုးကေလး ရယ္ မစိုေအာင္ျဖန္းပက္အုံး ဟု ”  က်ယ္ေလာင္စြာ သီဆုိေနႀက
သည္

 ထုိေနာက္ ကားကို ဘရိတ္အုပ္လုိက္ေသာအသံနွင့္

မိန္းခေလးတေယာက္ ၏   ” အမေလး  ” ဟု ေအာ္ေသာအသံကို ႀကားလုိက္ရသည္

ထုိေနာက္ ေမာ္ေတာ္ကား အရွိန္နွင့္ဆက္ေမာင္းသြားေသာအသံကိုႀကားလုိက္ရသည္၊

`         ကိုမိုးေ၀မွာ မိုးကသဲေနျဖင့္ ျမင္ကြင္းကို မွဳံ၀ါး၀ါးံသာျမင္ရသည္ ၊

မုိးနဲနဲ စဲသြားေသာအခါ သစ္ပင္ေအာက္မွထြက္လာခဲ့သည္ ၊ မီးလင္းေနေသာဓါတ္တိုင္ေအာက္တြင္မိန္းခေလးတေယာက္လဲေနသည္

ကိုမိုးေ၀သည္ မုိးေရ တကိုယ္လုံးစိုရဲြ ေနေသာ မိ္န္းကေလးတေယက္  ေခြေခြေလး လဲေနတာကုိ  ေနာက္ေက်ာမွ ျမင္လုိက္ရသည္၊ 

မိန္းခေလး မွာ အထက္္ပိုင္း အ၀ါေရာင္္ နွင့္ ထမီမွာ နက္ျပာေရာင္ ၀တ္ထား ျပိး ခါးစည္းႀကိဳး အစိမ္း ေရာင္ကေလး စည္းထားသည္ 

 2

တကို္ယ္လဳုံးမုိးေရစိုရွြဲေနေသာေႀကာင့္နက္ျပာေရာင္ထမီ္ကေလးမွာ မိန္းခေလး၏

တင္ပါးကုိ တင္းႀကပ္စြာကပ္ေနသည္၊

ကုိိမိုးေ၀သည္ မိန္းခေလး၏ အလွကို ေငးႀကည့္ေနရင္းမွ  -- ရုတ္တရက္သတိ

သတိ၀င္လာျပီး  လဲေနေသာ မိန္းခေလးရွိရာသို႔ ေျပး၍ ေပြ႔ထူလုိက္သည္             

” ဟာ - ခုန ေမာ္ေတာ္ကား တိုက္သြားတာနဲ႔တူတယ္           

            မိန္းခေလး   မိန္းခေလး  ဘယ္ထိသြားလဲ   ဘယ္ထိသြားလဲ ”          

မိန္းခေလးကေတာ့ေခၚသံကို မျကား လွဳပ္ပင္မလွဳပ္ သတိလစ္ ေနပါသည္

ကိုမိုးေဝက မိန္းခေလးကို ေပြ႔ခ်ီထားလိုက္ျပီးအကူအၫီရလိုရျငား ဟိုဟို ဒီဒီ လွမ္းေမွ်ာ္ႀကည့္ေနမိသည္ ၊ကံအားေလ်ာ္စြာတကၠစီ တစီးလာေနတာေတြ့လိုက္သည့္

အတြက္လွမ္းတား လိုက္သည္ ။                                  

” ဒီမွာ မိန္းခေလး တေယာက္ကားတိုက္သြားလို႔ ၊ နီးရာ ေဆးရံုကိုပို႔ရေအာင္

            ကူၫီပါ ဗ်ာ”                          

          ” ရပါတယ္ ဗ်ာ ရပါတယ္ ကားေပၚတင္ ရေအာင္ေလ         ”               

         ကိုမိုးေ၀ နွင့္ တကၠစီ သမား တို႔ နွစ္ေယာက္ မိန္းခေလးကို ကားေပၚတင္ျပီး

ကားေမာင္းထြက္ခဲ့ႀကသည္ ၊                                     

” ဆရာ ဘယ္ေဆးရံု ကို ေမာင္းရမလဲ ဆရာ                                   

 ” အင္း ဒီလို လုပ္ဗ်ာ  သူႀကည့္ရတာ သိပ္ ဒါဏ္ရာမ်ားပုံမေပၚဘူးဗ်

ေဆးရုံဆုိရင္ အမွဳဖြင့္ရတာနဲ႔ ဘာနဲ႔ အလုပ္ရွဳတ္ေနမယ္ က်ြန္ေတာ္လဲ ကားနံပါတ္ မမွတ္မိဘူးဗ် ဒီနား မွာ က်ေနာ့္ ဦးေလး ေဆးခန္းရွိတယ္ အဲဒီကုိ ေမာင္းဗ်ာ ”

          ” ေကာင္းျပီေလ ရတယ္ ဆရာ ”                                

ကိုမိုးေဝတေယာက္ ကေတာ့ မိန္းခေလးကို ေပြ႔ဖက္ထားရင္းကားေနာက္ခန္းမွလုိက္ ပါလာခဲ့သည္ ၊                                

          တကၠစီ ကားေပၚရွိ ေရဒီယုိ မွ သီခ်င္းသံထြက္ေနသည္                 

” အတာၾကဴးတဲ့ တန္ခူးလခ်ိန္ခါ နွစ္ကူးသျကၤန္မွာ-- သူကေလးနဲ့ေတြ ႔ ႀကပံုမွာေမ့ လဲ မေမ႔ပါ-----------        ”                                                 

          တကၠစီ ကားကေလးသည္  နတ္ေမာက္လမ္း ေပၚမွ  ေရွြဂုံတုို္င္လမ္းမႀကိး ဘက္သို႔  ေကြ႔ျပီး ေမာင္းနွင္ သြားေလသည္ ၊

         xxxxx          xxxxx          xxxxx          xxxxx          xxxxx

 

အခန္း  ၂                          

        

ကိုမိုးေဝ -          ” ေရွ႔ နား က အာေရာဂ်ံ ေဆးခန္းဘဲ ဗ်  အဝနားကပ္ရပ္လိုက္ဗ်ာ

တကၠစီကားကေလးသၫ္အာေရာဂ်ံေဆးခန္းေရွ႔တြင္ထိုးရပ္လိုက္သၫ္

ကုိမုိးေ၀      ” ေဒါက္တာေရ  ဆရာေက်ာ္  လူနာတေယာက္ ပါလာတယ္ ဗ် ”   

ဆရာ၀န္            ” ေဟး လာျပီ  ကြ လာျပီ  ဘယ္မွာလဲ လူနာ ဘာျဖစ္ တာလဲကြ ”  

ကုိမိုးေ၀        ” ကားထဲမွာ ဆရာ ကားတိုက္သြားတာ ဆရာရဲ႔                        

ဆရာဝန္       ”  ေဟ ဘာျဖစ္လုိ႔ ဒီကိုေခၚလာတာလဲ ေဆးရုံေခၚသြားေရာေပါ့

                 ကဲ ကဲ  အထဲေခၚလာခဲ့ကြာဒီလုိကိစၥမ်ိဳးဆိုတာေဆးရုံအရင္ပို႔ရ

                 တယ္ကြ ”   

ကိုမိုးေ၀       ” ဒါေပမဲ့ ေဆးရုံ ပို႔ရင္ ကားတို္က္တာအမွဳဖြင့္ရေနာက္သက္ေသ

                 လုိက္ရနဲ႔အလုပ္ရွဳတ္မွာစုိးလုိ ႔ အပါဆရာေနာက္ျပိးသူ႕ႀကည့္ရတာလဲ

                 သိပ္ဒါဏ္ရာရပုံမေပၚဘူးဆရာ၇ဲ႔ ”                      

ကိုမိုးေဝသည္တကၠစီေပၚမွမိန္းခေလးကိုေပြ႔ခ်ီျပီ းေဆးခန္းထဲေခၚသြားသည္

         ဆရာဝန္နွင့္ ကူ၍ မိန္းခေလးကို လူနာကုတင္ေပၚသို႔ကတင္လိုက္ႀကသည္။         ဆရာဝန္ကလူနာကိုေသခ်ာစြာစမ္းသပ္ျပီးနဖူးမွဒါဏ္ရာကို ေဆးထည့္ေပး

        လုိက္သည္ ၊

        ကိုမိုးေ၀ တေယာက္ ကေတာ့ အျပင္တြင္ စုိးရိမ္စိတ္နွင့္ေစာင့္ေနခဲ့သည္    

 ဆရာ၀န္ အခန္းထဲမွ ထြက္လာသည္     ၊                        

ကိုမိုးေဝ         ” ဆရာ သူ --  သူ  ဘယ့္နဲ႔ ေနလဲဆရာ                                   

                    ကိုမိုးေဝ က စိုးရိမ္စိတ္နဲ့ လွမ္းေမးလိုက္သည္။                     

ဆရာဝန္      ” ေခါင္းမွာနဲနဲပြန္းသြားတာကလြဲလို႔ သိပ္ျပီး ထိခိုက္သြားပံုမရဘူးကြ

                    ခဏေလာက္နားေနရင္ ေကာင္းသြားမွာပါ   ”                       

ကိုမိုးေ၀       ” ဆရာ က်ေနာ္၀င္ႀကည့္လိုရမလား ဆရာ ”

ဆရာ၀န္       “ ရပါတယ္ ၀င္ႀကည့္ေလ ‘

ကုိမိုးေ၀လူနာအခန္းထဲလွမ္းျကၫ့္လိုက္ေသာအခါ မိန္းခေလးမွာသတိရလာျပီး

ဟုိ ဟုိ ဒီဒီ စူးစမ္းသလုိလုိက္ႀကည့္ေနသည္ ၊                                                

ကိုမိုးေဝ         ” ေဟာ ေဟာ သူ  သတိရလာျပီ ဆရာ ”                                

ဆရာ၀န္ အခန္းထဲ ၀င္လာျပီး မိန္းခေလးကိုေမးလုိက္သည္

        ”  မိန္းခေလး  သတိရလာျပီ လား ”                                                                            

မိန္းခေလး         ” အင္း --  က် မ ဘာ ျဖစ္လို႔  ဒီ ကိုေရာက္ ေနတာလဲဟင္       “

ကိုမိုးေ၀        ” မင္း ေဆးခန္း ေရာက္ေနတယ္ ေလ မင္းကိုကားတစီးတိုက္သြား

                    လုိ႔ မင္းလမ္းမွာ လဲေနတာ ေတြ႔တာနဲ႔    ေဟာဒီက က်ြန္ေတာ့္                                       မိတ္ေဆြ ဆရာ့ေဆးခန္းကိုေခၚလာတာပါ ”      

ဆရာ၀န္       ” ေအး  ဟုတ္ တယ္ မင္းဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး ေခါင္းနဲ နဲ ပြန္းသြားတာပါ

ကိုမိုးေဝ         ” ေရာ့ မင္းသိပ္ခ်မ္းေနတယ္ ေကာ္ဖီပူပူေလးေသာက္လိုက္အံုး         ”

                  ” ခဏေလာက္ နားျပီး ရင္မင္းကို လိုက္ပို႔ ေပးပါ့မယ္         ”

ကိုမုိးေ၀ က ေကာ္ဖီတခြက္ယူလာေပးရင္းေျပာလုိက္သည္                        

မိန္းခေလး      ”  ကိစၥမရွိပါဘူး ရပါတယ္ ---   အား အား အီး အင္းအင္း         ”      

မိန္းခေလးကအားယူျပီး ထမယ္ျပဳလုိက္ခါမွ ေခါင္းမူးလာသျဖင့္ျပန္လဲက်သြား သည္

ဆရာဝန္      ”  ဒီလို လုပ္ေလ  မင္းခဏ ေလာက္နားလုိက္ပါအုံး သက္သာသြားရင္    
           ေမာင္မိုးေဝ မင္းကို လိုက္ပို႔ ေပးပါလိမ့္မယ္     ”                       

မိန္းခေလး     ” ဟုတ္ကဲ့ ”  ဟုေျပာျပီး ကုတင္ေပၚတြက္ ေမွးေနလုိက္သည္

                  ဆရာ၀န္ နွင့္ကိုမိုးေ၀တုိ႔မွာ ေဆးခန္းအျပင္ဘက္ထြက္ျပီး စကားေျပာ

ေနႀကသည္၊ကုိမိုးေ၀ကေတာ့မိန္းခေလးကိုစိတ္ပူေနသျဖင့္ဂဏွာမညိမ္ျဖစ္ေနသည္                                                      

တေအာင္႕ေလာက္ႂကာေတာ႕မိန္းခေလးအနားရလာသျဖင့္နိဳးထလာသည္

ကိုမိုးေ၀         ” ေဟာ မင္း နုိးလာျပီလား  ေနလုိ႔ ေကာင္းသြားျပီ လား”               

မိန္းခေလး      ” ဟုတ္ကဲ႕ ”                                           

ဆရာဝန္        ” ကဲ ေမာင္မိုးေဝ မင္းဘဲ သူကိုလုိ္က္ပို႔ေပးလုိက္ပါကြာ မိုးသိပ္

                     ခ်ဳပ္သြားရင္မေကာင္းဘုူး  ေရာ့ မင္းငါ့ကားယူသြားေလ ”           

ကိုမိုးေဝ          ” ဟုတ္ကဲ႕ ေဒါက္တာ က်ြန္ေတာ္ လုိက္ပို႔လုိက္ပါမယ္ ”               

ဆရာဝန္        ”  ကားေျဖးေျဖးေမာင္းေနာ္  သႀကၤန္တြင္းမွာ တခ်ိဳ႔ မူးျပိး ကားကို

              အရမ္းေမာင္းတက္ႀကတယ္ကြ ေရာ့လုိရမယ္ရ ဒီထီးကေလးယူသြား       

ကိုမိုးေဝ         ” ဟုတ္ ကဲ႕ ဆရာေက်ာ္ စိတ္ခ် ပါ ”                                    

         ကိုမိုးေ၀ မိန္းခေလးကို ကားေပၚတက္ေစျပီး ကားေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္ ၊

xxxxx      xxxxx     xxxxx     xxxxxx     xxxxx     xxxxx     xxxxx                 

                

                         

                  အခန္း ( ၃ )                                    

                                                  

         ကားေမာင္းလို႔ေတာ္ေတာ္ေလးလႇမ္းလာေတာ႕မႇကိုမိုးေ၀ကစကားစလိုက္သည္

ကိုမိုးေဝ         ” မင္းအိမ္က ဘယ္မႇာလဲ ကိုယ္ဘယ္ကိုေမာင္းရမလဲ ”  
 ဒါနဲ႔ ေန ပါအံုး မင္းနံမယ္ ကေကာဘယ္လိုေခၚလဲ ”               

မိန္းခေလး       ” ဟို  ဟို   ”                                                      

                  မိန္းခေလး က မေရ မရာ ေျပာေနသည္

ကိုမိုးေဝ         ေအာ္ ဟုိ ေရွ ႔ က တို္က္လာ း  ”                        

မိန္းခေလး         ” မဟုတ္ဘူး ရွႇင္႕                                             

ကိုမိုးေ၀       ” မဟုတ္ရင္ ဘယ္ အိမ္လဲ ေတာ္ ေတာ္ လိုေသးလား         

မိန္းခေလး         ” မဟုတ္ဘူး ရွႇင္႕    ”

ကိုမိုေ၀        ” ဘာ မဟုတ္တာ လဲ ဘာကိုေျပာေနတာ လဲ ”

မိန္းခေလး         ” က်မ စဥ္းစားလုိ႔ မရ လို႔ေျပာေနတာ ”

ကိုမိုးေ၀       ” ဘာကို စဥ္းစားလို႔ မရတာလဲ ဘာေတြစဥ္းစားေနတာလဲ

                   ေဟာ ဒါ ေရြဂုံတုိင္လမ္း မင္း ကို ငါေတြ႔တာ ဟုိေရွ႔က ဓါတ္တို္င္နားမွာ”

         မင္း အဲ ဒီဓါတ္တို္င္ေအာက္မွာလဲေနတာ ေတြ႔လ႔ုိ ငါ ေခၚလာတာ ”

         ေနပါ အုံး မင္းက အဲဒီနားကေန ဘယ္ကို သြားေနတာလဲ မင္း မမွတ္မိဘူးလား”

မိန္းခေလး         ” က်မ ဘာကိုမႇ မမႇတ္မိေတာ႕ဘူး ရွင္႕ ”

ကုိမိုးေ၀        ” အဲဒါမႇ  ခက္တာဘဲ  အခုမႇတကယ္ ခက္ ပီ  ဗ်      ”               

မိန္းခေလး       ” ရႇင္ ”                                                   

ကိုမိုးေဝ       ” မင္း တကယ္ေျပာ ေနတာလား  ”                                         

မိန္းခေလး    ” ဟုတ္တယ္ က်မတကယ္ ေျပာေနတာ ဘာကို မွ မမွတ္မိဘူးရွင့္”    

ကိုမိုးေဝ         ” အင္း ဒီလိုလုပ္ မင္းခုန ကားတိုက္မိတဲ႕ေန၇ာ မွာ ဆင္းျပီး သြားႀကည့္

ပါလား မင္းမႇတ္မိခ်င္ မႇတ္မိ ေပါ႕                                               

         ကိုမိုးေ၀ က မိန္းခေလး ကားတို္က္လုိ႔ လဲေနတဲ့ေနရာကိုေမာင္းသြားျပိး ကားကို

ရပ္လုိက္သည္ ၊

                                                  

ကိုမိုးေ၀      ” ကဲ ဒီ မွာ ဆင္းျပိး မင္း ဆက္သြားႀကည့္ေလ မင္း မွတ္မိခ်င္ မွတ္မိမွာ ေပါ့  
        ေရာ့ ဒီထီး ကေလး လုိရမယ္ရယူသြား ”

ဟုဆို၍ ထီးအနီက ေလးကို လွမ္းေပးလုိက္သည္              

မိန္းခေလး    ” ဟုတ္ ကဲ့ က်မ သြားပါမယ္  ”

                    ဟုေျပာျပီး မဆင္းခ်င္ ဆင္းခ်င္ နွင့္ ဆင္းျပီးတလွမ္းျခင္းေလ်ာက္ သြားေနသည္ ၊       

ကိုမိုးေ၀ ကေတာ့ ကားေပၚမွ ေန၍ ထီးအနီကေလး နွင့္ မလွမ္းခ်င္ လွမ္းခ်င္ ေလ်ွာက္သြားေနေေသာ မိန္းခေလးကို ေငးႀကည့္ေနသည္ ၊

ကိုိုမုိးေ၀ ၏ ကားထဲမွ  ေဇာ္၀မ္း၏ ေျခတလွမ္းကေဋတစ္သန္း သီခ်င္းသံထြက္ေပၚ လာေနသည္

”  ပ်ိဳေမယမင္း၀င္ပတယ္-နဂိုေနအဆင္းရွင္းေႀကာ့သြယ္ --တံတ်ာနီေရာင္မုိ႔မုိ႕ပါးရယ္

 ------------------------  ေျခတလွမ္းကေဋတစ္သန္းတန္တယ္ -- -- ”      

           

ကုိမိုးေ၀ မိန္းခေလး ကုိေငးႀကည့္ရင္း ေတာ္ ေတာ္ေလး ေဝးသြားေတာ႕မွကားကုိ ေျဖးေျဖးေလးေမာင္းထြက္လာခဲ့ပါတယ္

         ကိုမိုးေဝ သည္ ခတ္ေဝးေဝးေရာက္မႇ ကားကိုရပ္ျပီး ေခတၲစဥ္းစားေနသည္

” သူ ျပန္လုိ႔မွ တတ္ရဲ႕လား ကတယ္အတိတ္ေမ႕သြားတာမ်ားလား ”         
 စိုး၇ိမ္စိတ္ေႂကာင္႕ ကားကိုျပန္လႇည္႕ေမာင္းလိုက္ပါသည္ ။                        

ေဟာ ေတြ႔ပါျပီ               

         မိန္းခေလးကေတာ႕ ဘယ္မႇဆက္မသြားဘဲ ဓါတ္မီးတိုင္ေအာက္တြင္ထုိင္လို႔      
   ငိုေနရွာပါသည္။ တကို္ယ္လုံးမုိးေရ စိုရြဲလုိ႔။                                     
 ကိုမိုးေဝ ကားေပၚမႇဆင္းသြားျပီး သူ႔ဂ်ာကင္အက်ၤိကေလးကိုျခံဳ ေပးလိုက္သည္

         ” လာ လာ မင္းတကယ္ အိမ္မျပန္တတ္ရင္ ကိုယ္နဲ႔ျပန္လိုက္ခဲ့ေတာ့ေနာ္

         ကိုမိုးေဝကညင္သာစြာ တြဲေခၚလိုက္သည္                                   

         မိန္းခေလး ကေတာ႕ ငို ေနရုံ မႇလဲြ၍ဘာမႇျပန္မေျပာတက္ ကိုမိုးေ၀ ေခၚရာ

         ကား ဆီသို႔ လုိက္ပါလာေတာ့သည္ ၊                                    

         ငုိေနမယ္မုိးသဲသဲမွာကြယ္ × ေရွြထုိက္

မိုးေရ ေတြကေတာ႕ စိုရွြဲလုိ႔ ေနပါသည္  ။