တပို႔တြဲလ နွင့္ ထမနဲ
သာစြေလေနလည္းခ်မ္းျမ၊ လလည္းႏွင့္ရီ
ပီပီမထြန္း၊ ေတာင္ထက္ဝန္းလည္း
ဆူးပန္းလဲေပါက္၊
ဝင္းဝင္းေတာက္လ်က္
ကမ္းေလွ်ာက္ေရးေရး၊ သဲျဖဴေဖြးႏွင့္
ငွက္ေက်းပ်ံၾကြ၊ ေကာင္းကင္လဝယ္
မာဃယွဥ္မွီ႕၊ ကံုရာသီဟု
အညီေခၚၿမဲ၊ တပို႔တြဲမူ
မဖြဲ႕မိုးေလ။
ဦးေအာင္ႀကီး
ထမနဲပြဲေတာ္မွ
ဤသို႔ စာဆိုရွိသည္။ ေဆာင္းေႏွာင္းျဖစ္၍ အစြမ္းကုန္ ေဆာင္းလက္စြမ္း ျပေလေရာ့သလား မသိ။ ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးလွ၏။ ျမတ္စြာဘုရား သခင္ပင္လွ်င္ ေျခဖ်ား လက္ဖ်ား မီးကင္ေတာ္ မူရသည္ဟု ဆိုၾက၏။ ဟုတ္ေပမည္၊ အလြန္ ေအးျမ လွေပသည္။
ႏွင္းေဝေဝတြင္ ထမနဲပြဲသည္ ေပ်ာ္ဖြယ္ ေကာင္းလွ၏။ ဒယ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ ဆီႏိုင္ႏိုင္၊ ႏွမ္းႏိုင္ႏိုင္၊ အုန္းဆံႏိုင္ႏိုင္ ထမနဲ ထိုးၾက၏။ ေကာက္ညႇင္းဆန္တို႔ကလည္း ေစးလွသႏွင့္။ ေက်းလက္ ႐ြာသားတို႔ စုေပါင္း ညီညာေသာ သေဘာကို သ႐ုပ္ေဆာင္၏။
ထမနဲကို ႏွင္းေငြ႕ ေဝခ်ိန္တြင္ပင္ ဘုရားအား လွဴ၏။ ႐ြာဦးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ေအာင္ ပို႔၏။ တအိမ္ တက္ဆင္း ထမနဲ ေဝငွ ကမ္းလွမ္း၏။ တပို႔တြဲလ နံနက္ေစာေစာတြင္ ေစတနာ ေမႊးႀကိဳင္လ်က္ ရွိသည္ကို ခံစားႏိုင္ေလာက္ေပ၏။ အမ်ားႏွင့္ ဝိုင္းၾက ဝန္းၾကေသာ သေဘာသည္ ျမန္မာ့သေဘာ ျဖစ္ေပသည္။
ထမနဲကို အဘိုးအို အဘြားအိုမ်ားပင္လွ်င္ တျမံဳ႕ျမံဳ႕ စားႏိုင္၏။ ငါတို႔ ႏုိင္ငံ၏ ေစတနာ ဂုဏ္သိကၡာကို ထမနဲ စားရင္း ဆင္ျခင္ႏိုင္၏။ ထမနဲသည္ တရားမေဟာ။ သုိ႔ေသာ္ ညီၫြတ္မႈ၊ ခ်စ္ၾကည္မႈတို႔၏ လက္ေတြ႕ ေကာင္းက်ိဳးကို ျပသေနဘိ သကဲ့သို႔ ရွိ၏။ အာဂ ထမနဲေပ။
တပုိ႔တဲြလအေႀကာင္းေျပာလ်ွင္ ထမနဲ အေႀကာင္းကလဲ မပါရင္မျပီးလုိ႔ (ႀသ၀ါဒပါတိေမာက္)
အေႀကာင္းဖတ္ျပီးေတာ့ထမနဲေလး ေလြးလုိက္ႀကပါအုံး ၊
ေမာင္သုည
No comments:
Post a Comment