၀ိပႆနာတရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ ( ၁ ) တရားအားထုတ္တိုင္းဝိပႆနာမျဖစ္ပါ မဂၢင္ငါးပါးျပည့္စုံမွဝိပႆနာျဖစ္မယ္ ဥပမာ-နွာသီးဖ်ားမွာေလေလးဝင္တာသိတယ္/ထြက္တာသိ ဒါကသတိထားႀကည့္ေနလုိ႔သိတာ၊သမာဓိစိုက္ျပီိးႀကည့္ေနလုိ႔သိတာ၊ ၀ါယမဆိုက္ျပိး၀ီရိယဆိုက္ႀကည့္္ေနလုိ႔သိတာ-သမၼာသတိ/သမၼာသမာဓိ/သမၼာ၀ါယမဆုိတဲ့ သမာဓိမဂၢင္သုံးပါးဘဲရွိေသးတယ္ ဝင္တဲ့ေလေလးရွိမရွိဉာဏ္နဲ ့ျကည့္ ထြက္ေလေလးရွိမရႀကည့္မရွိမွန္းသိေတာ့မွ ပညာမဂၢင္နွစ္ပါးျဖစ္တဲ့-သမၼာဒိ႒ိ/သမၼာသကၤပဆုိတဲ့ ေကာင္းစြာျမင္ျခင္း၊ေကာင္းစြာႀကံစည္ျခင္းဆိုတဲ့ ပညာမဂၢင္နွစ္ပါးနဲ႔ျပည့္စုံတယ္- သမာဓိမဂၢင္(၃)ပါး ပညာမဂၢင္နွစ္ပါးေပါင္းျပိး ငါးပါးျပည့္စုံမွဝိပႆနာျဖစ္တာပါ ( သီလမဂၢင္(၃)ပါး-ေပါင္းျပိး မဂၢင္ (၈ ) ပါး ျပည့္စုံရင္ေတာ့ေသာတာပန္တည္ပါျပီ)
( ၂) ျဖစ္ပ်က္ျမင္တယ္ဆိုတုိင္းလဲျဖစ္ပ်က္မဟုတ္ပါ အနတၱသိရုံနဲ ႔လဲ ဥာဏ္မေရာက္ေသးပါ အနတၱလကၡဏာကိုျမင္မွဥာဏ္ေရာက္ပါတယ္ ဥပမာမီးေရာင္ျခည္လင္းရာကျငိမ္းသြားတာ မီးေရာက္ျခည္ျငိမ္းေနရာမွလင္းလာတာကိုသိရုံနဲ႔ျဖစ္ျပိးပ်က္သြားတာဘဲလုိ႔ သိတဲ့အသိက - သာမန္အသိပါ(ဥာဏ္မအေရာက္ပါ) ထုိးထြင္းအသိက မီးေရာင္ျခည္လင္းေနတာကို-ေရွ႔အလင္းနဲ ႔ေနာက္အလင္းမတူတာကို ေတြးသိမွဥာဏ္သိျဖဟ္ပါတယ္
-ေရွ႔အလင္းခ်ုဳပ္ျပိးမွေနာက္အလင္းအစားထိုးတာကိုရွဳနုိင္မွ- ၀ိပႆနာျဖစ္ပါတယ္၊ ဒီလိုဘဲ-ခႏၶာမွာေ၀ဒနာတစ္ခုေပၚလာတယ္၊မခံနိုင္တဲ့ေ၀ဒနာေပၚလာတယ္။ မနာရာကနာလာတယ္၊ေနာက္တုိးနာလာတယ္ ေနာက္ဒိထက္တိုးနာလာတယ္
-ေနာက္ေလ်ာ့သြားတယ္၊စသည္ျဖင့္နာပုံျခင္းမတူတာ ကိုရွဳနို္င္မွျဖစ္ပ်က္ကိုသိတာပါ၊ ေနာက္မနာေတာ့ဘူး-ခံသာတယ္၊အဲဒါရွဳလုိက္လုိ႔ေ၀ဒနာေပ်ာက္သြားတာမဟုတ္ပါ ေ၀ဒနာေက်ာ္သြားတာမဟုတ္ပါအဲဒါဒုကၡေ၀ဒနာေပ်ာက္ျပိးသုခေ၀ဒနာအစားထုိး တာဆုိတာကိုသိျပိးဆက္ရွဴရမွာပါ-သုခေ၀ဒနာကိုအႀကိုက္ေတြ႔မေနပါနဲ ႔ ၀ိပသနာဆိုတာေတြးရွဳတဲ့ (၃)ရိပ္သာတရားခန္း၀င္ျပိးနွစ္ေပါင္းမ်ားစြားႀကာေအာင္အားထုတ္ေသာ္လဲတရား မရေသးတာဘာေႀကာင့္လဲ၊ ၀ါးပြတ္သမားလုိမက်င့္လိုတဲ့/မီးခတ္သမားကဲ့သို႔က်င့္ရတယ္တဲ့ ေရွးတုန္းကေတာ့အခုလုိစကၠူမီးျခစ္တို႔-ဓါတ္မီးျခစ္တို႔မေပၚေသးေတာ့ ၀ါးနွစ္လုံးကိုျဖစ္ေစ၊ေက်ာက္နွစ္လုံးကိုျဖစ္ေစပြတ္ျပီးယူရပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့မီးပြတ္သမားဆုိတာ၊ဆက္တိုက္၀ါးပူလာေအာင္မရပ္မနားဆက္တုိက္ပါပြတ္ ပါမွ၀ါးကပူလာျပိး၊မီးထြက္လာတာျဖစ္ပါတယ္၊ ၀ါးကိုပြတ္လုိက္၊ရပ္လုိက္၊၀ါးကေနြးသလုိလုိျဖစ္လာလုိက္ခဏနားလုိက္နဲ႔ -ေနာက္တစ္ခါျပန္ပြတ္လုိက္၊ဆုိရင္ေတာ့မီးကဘယ္ေတာ့မွထြက္လာမွာမဟုတ္ပါ၊ က်ြန္ေတာ္အပါအ၀င္မ်ားေသာအားျဖင့္တရားအားထုတ္သူေတြက၊ တစ္ေန႔တစ္တစ္နာရီ၊နွစ္နာရီအားထုတ္ႀကတယ္၊ တစ္ခ်ိဳ႔က်ေတာ့မနက္တစ္နာရီ၊ညတစ္နာရီအား ထုတ္ႀကတယ္၊မီးထြက္မလားဆိုေတာ့ (မီးပြတ္သမားဥပမာနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့-၀ါးကိုပြတ္လုိက္-ေနြးလာေတာ့ရပ္လုိ္က္ နဲ ႔တူေနတယ္လုိ႔ေျပာရမွာပါ)
မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကိီးရဲ ႔တရားတစ္ပုဒ္မွာ ျဖစ္ပ်က္နဲ႔မဂ္ႀကားထဲမွာကိေလသာႀကားမခုိရင္မနက္အားထုတ္ညေနရပါတယ္၊
ခုနွစ္ရက္နဲ ႔ရပါတယ္၊ လုိ႔ဘုရားက၀န္ခံထားတယ္လုိ႔ဆိုပါတယ္) အဲဒါေပမဲ့ျဖစ္ပ်က္နဲ ႔မဂ္ႀကားထဲမွာကိေလသာႀကားခုိရင္ေတာ့ႀကာလိမ့္မယ္လုိ႔ဆိုပါတယ္၊ မုိးကုတ္ကမၼ႒ာနစရိယဆရာေတာ္ဦးဓမၼသာရကေတာ့ခင္ဗ်ားတို႕က၊ခႏၶာမွာေခ်းေတြ ကပ္လာရင္ေရထဲဆင္းခ်ိဳးလုိက္၊စင္သေလာက္ရွိလာရင္ကုန္းေပၚတို္က္လာလုိ္က္၊ဖုံေတြနဲ႔ (ကိေလသာေတြ)နဲ႔ျပန္လူးလုိက္၊ေနာက္ေခ်းေတြျပန္ထူလာရင္ေရထဲဆင္းခ်ိဳးလုိက္နဲ႔
ဘယ္ေတာ့ဆုံးမလဲ (ခင္ဗ်ားတုိ႔ကိုရိပ္သာမလာေစခ်င္လို႔ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊တစ္ခါထဲနဲ႔ ကိစၥျပီးသြားေအာင္က်င့္ေစခ်င္လုိ႔ေျပာတာ) (က်ြန္ေတာ္ဒီလုိေရးလုိ္က္လုိ႔အားေလ်ာ့သြားေအာင္တင္ျပတာမဟုတ္ပါ- အာစိႏၷကံျဖစ္ေအာင္အားထုတ္တာေတာ့အက်ိဳးမယုတ္ပါ၊အားမေလ်ာ့ပါနဲ႔
ျဖစ္ပ်က္တစ္ႀကိမ္ျမင္လုိက္ရေတာ့လက္ခပ္ေမာင္းခပ္ပါ-
တစ္ႀကိမ္ႀကိမ္မွာေသာတာပန္ အနာဂမ္၊ရဟႏၱာထိျဖစ္နိုင္တယ္ဆိုတာလဲရွိပါတယ္၊
"လက္ရွိခႏၶာ၊ မတြယ္တာႏွင့္
ေနာင္လာဘ၀၊ မေတာင့္တဘဲ ေၾကာင့္ၾကဇြဲျဖင့္၊
အၿမဲမျပတ္ ၀ိပႆနာ၊ ေလ့လာႀကိမ္ႀကိမ္ အာစိႏၷကံ၊
ျဖစ္ေၾကာင္းဖန္မူ ထိုသိသူကား၊ အယူမလြဲ ဂတိၿမဲ၏။
မီးစဲြေလာင္မွ၊ ေရကိုတေသာ္ မရျဖစ္အင္၊
ပံုႏိႈင္းယွဥ္၍ မဂၢင္သေႏၶ၊ တည္ၿမဲေနေအာင္ မေသခင္က၊
ျပင္ဆင္ေတာက္ေလွ်ာက္ ေမ့မေပ်ာက္္ႏွင့္၊
ေခၽြးေပါက္ယိုစီး ေသခါနီး၀ယ္၊ အၿပီးမုခ် - မဂၢင္ရလိမ့္။
ကိစၥမေလ်ာ္၊ အေၾကာင္းေပၚ၍ မေတာ္တဆ၊ မဂ္မရဦး
ဘ၀အစြန္၊ တမလြန္တြင္ ထူးခၽြန္အံ့ေလာက္၊
နတ္ျပည္ေရာက္၍ မေဖာက္မျပန္၊
ေသာတာပန္စစ္ ဧကန္ျဖစ္မည္ မလစ္၀ိပႆနာ အက်ိဳးေပတည္း။"
(မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကိး )
ေမာင္သုည 17-July- 2014
No comments:
Post a Comment